Η αδερφή όλων μας
Ήθελα να μοιραστώ μία αναρτησή μου από το Facebook και μαζί σας.
Μία εικόνα και τη λεζάντα της. Ύστερα θα εξηγήσω...
Αυτή θα μπορούσε να 'ναι μια ανιψιά μου. Ή ακόμα η αδερφή μου, η μικρή. Γιατί ο πατέρας μου είναι Σύριος που όμως πρόφτασε να προστατεύσει την -νέα- οικογένειά του από τη φρίκη του πολέμου.
Παρ'όλο που δεν είχα ποτέ επαφή με τις ρίζες μου στην Ανατολή, δεν έχω βιώματα, δεν έχω γνώση, δεν νιώθω την καταγωγή, κάθε φορά που βλέπω ένα παιδί σαν τη μικρούλα, νιώθω καρφιά στην ψυχή μου.
Θα μπορούσε να είναι η μικρή μου αδερφή...
Και θα μπορούσε να είναι η αδερφή όλων μας γιατί ο πόλεμος είναι "προνόμιο" και δικό μας.
Παρ'όλο που δεν είχα ποτέ επαφή με τις ρίζες μου στην Ανατολή, δεν έχω βιώματα, δεν έχω γνώση, δεν νιώθω την καταγωγή, κάθε φορά που βλέπω ένα παιδί σαν τη μικρούλα, νιώθω καρφιά στην ψυχή μου.
Θα μπορούσε να είναι η μικρή μου αδερφή...
Και θα μπορούσε να είναι η αδερφή όλων μας γιατί ο πόλεμος είναι "προνόμιο" και δικό μας.
