Άκου να δεις, Νικήτα Κλιντ


Πριν 10+ χρόνια άκουγα τα τραγούδια σου και προσπαθούσα με αυτά να ενώσω τις τελείες και να δω την κοινωνική παθογένεια να περιγράφεται. Έφηβη ακόμα, περίμενα από τα μεγαλύτερα -νέα- πλάσματα να με βοηθήσουν να καταλάβω. Το έκανες κι εσύ με τον τρόπο σου και με τρόπο σκληρό πολλές φορές.
Όταν θέτεις ως επιχείρημα τη δολοφονία ενός φίλου σου - όπως αναφέρεις - από ναζιστές για να πείσεις τον κόσμο να ψηφίσει έναν ___ (ό,τι κι αν ήταν ο Σταύρος, το ίδιο άσχημο θα ήταν), τα 'χεις πουλήσει όλα. Ήρθε η ώρα να ενώσεις εσύ τις τελείες για να καταλάβεις.
Χθες όταν διαπίστωσα το ημιαπονενοημένο σου διάβημα, να προλογίσεις τον Θεοδωράκη με τα ανωτέρω επιχειρήματα, σοκαρίστηκα. Παρ'ότι δεν είμαι πια το παιδί που περιμένει να του εξηγήσουν την κακοτοπιά γύρω του, όλοι θέλουμε να πιστεύουμε στο καλό των ανθρώπων, στην αρετή όσων έχουμε θαυμάσει. Αν απογοητεύτηκα; Φυσικά, με τον εαυτό μου. Αλλά κι αυτό ήταν ένα μάθημα, μια σμπρωξιά ακόμα στην ενηλικίωση. Να μάθουμε να μην πιστεύουμε σε ανθρώπους αλλά μόνο σε έννοιες.

Έτσι, τους στίχους σου θα συνεχίσω να τους πιστεύω γιατί εγώ έμεινα πιστή σε αυτούς.
Πριν 10 χρόνια, γροθιά σε ό,τι υποστηρίζει αυτό που τώρα υποστηρίζεις. Τίποτ'άλλο παρά άλλη μια στατιστική...

The birds and the bees #SexEd

"Αυτό μπαίνει εκεί". Αυτή η φράση της μάδας μου χρειάστηκε για να δώσει απάντηση σε δεκάδες ερωτήσεις. Κι επίσης ήταν αρκετή για να αναφωνήσω...

Ο Αϊλάν κοιμάται...

Πριν λίγες μέρες σας έγραφα για τη μικρούλα Σύρια, την αδερφή όλων μας. Και έρχομαι να σας μιλήσω για τον Αϊλάν, για τον οποίο σίγουρα έχετε ακούσει, δει και διαβάσει. Ο Αϊλάν λοιπόν είναι το παιδί όλων μας που μαζί με τη μικρούλα, θα έπρεπε να είχαμε προστατεύσει.