Ο Αϊλάν κοιμάται...
Πριν λίγες μέρες σας έγραφα για τη μικρούλα Σύρια, την αδερφή όλων μας. Και έρχομαι να σας μιλήσω για τον Αϊλάν, για τον οποίο σίγουρα έχετε ακούσει, δει και διαβάσει. Ο Αϊλάν λοιπόν είναι το παιδί όλων μας που μαζί με τη μικρούλα, θα έπρεπε να είχαμε προστατεύσει.
Δε θέλω να πω πάλι πολλά. Δεν αντέχεται άλλο.
Αναλογισθείτε αν τα έθνη και τα σύνορα είναι σημαντικότερα των ζωών. Κάποιος πολιτικός έκανε ερώτηση στον αρμόδιο Υπουργό για τις δαπάνες διάσωσης "λαθρομεταναστών". Κύριε Γεωργιάδη, ιδού η απάντηση, η μόνη απάντηση, που χρειάζεται να δοθεί:
 |
| Καληνύχτα μικρούλι. Απαίσιος κόσμος μωρό μου... Αλλά άξιζε να τον ανακαλύψεις για τις καλές στιγμές του που δεν πρόλαβες. |
 |
| Και ταυτόχρονα σχεδόν με τον Αϊλάν, χάθηκε κι ένας υπέροχος άνθρωπος, ο παπά Στρατής που μόλις προσφάτως είχα ανακαλύψει την ύπαρξή του. Για εμένα αποτελεί τον ορισμό του ανθρωπιστή και του Χριστιανού όπως θα έπρεπε να ορίζεται: Ένας άνθρωπος πέραν των διακρίσεων, προσφέρει αγάπη, καταφύγιο και Αγκαλιά σε αυτούς που έχουν την ανάγκη. Καλό Παράδεισο.... |
Post a Comment
Any comments?