First day of the rest of my life
Οπότε από εχθές, Δευτέρα, ξεκίνησα γυμναστήριο και διατροφή. Η διατροφή είναι απαραίτητη για τον εξής απλό λόγο: ΛΥΠΑΜΑΙ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΟΝΑΓΑΝ ΤΑ ΠΑΤΟΥΣΙΑ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΔΙΑΙΤΑ. Κοινώς πείσμα.
Όπως και τότε, έτσι και τώρα, χρησιμοποιώ το Noom που βοηθάει στο να κρατάς ένα fit journal και να logάρεις τα γεύματά σου. Εδώ ξεκινάει μια δύσκολη λούπα για μένα γιατί μου αρέσει να ανταγωνίζομαι τον εαυτό μου και πολλές φορές χαίρομαι όταν τρώω πολύ λιγότερες θερμίδες απ'ό,τι πρέπει. Το ομολογώ, είναι μέγιστη μαλακία. Σήμερα έχω φάει 280 θερμίδες και το όριό μου είναι 1400. Βοηθάει και το γεγονός ότι έχω μια μικρή νεύρωση στομάχου. Αλλά δεν είναι σωστό και δεν είναι λύση και κάποια στιγμή μέχρι το τέλος της μέρας θα καταφέρω να φάω άλλη μια μερίδα.
Πολύ σημαντική βοήθεια είναι η υποστήριξη. Δε θέλω τόσο από τα δικά μου άτομα (ανάποδος άνθρωπος) - τους αγαπώ και μ'αγαπούν αλλά δε μου κάνει καλό, θέλω από τους γυμναστές μου. Θέλω να μη με βλέπουν ως έναν αγύμναστο άνθρωπο, αλλά ως ένα πολύ συνειδητοποιημένο άνθρωπο. Και αυτό συνέβη. Θέλω πολύ συγκεκριμένα πράγματα με πρώτο και κύριο να βελτιωθεί η κατάσταση με το αυχενικό μου. Είναι μίζερη μια ζωή που πονάς σχεδόν όλη την ημέρα. No more drama. Για να φτάσουμε όμως εκεί, πρέπει να χάσω κιλά και πρέπει να δυναμώσουν οι μύες μου.
Από τους οικείους μου το μόνο που θα ήθελα είναι να με αφήσουν να το κάνω όπως νομίζω. Μη με ταΐζετε όταν δε θέλω, μη μου λέτε να φάω όταν νομίζετε ότι δεν τρώω αρκετά (true story) και όταν τελικά αποφασίσω να φάω κάτι παραπάνω, μην αρχίζουμε το κήρυγμα. Για να το κάνω, το 'χω υπολογίσει (true story).
Σκοπεύω να χρησιμοποιήσω το πνευματικό μου παιδί, το blog αυτό, για να γράφω τις εμπειρίες μου και να κάνω την αυτοκριτική μου. Είναι τρελλό να ξεκινάς τέτοιο ταξίδι μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, αλλά δεν υπάρχει πιο σωστή στιγμή από το τώρα.
Peace out.
Post a Comment
Any comments?